Mijn verhaal begon een tijdje geleden in Londen. In musea stond ik versteld van wat kunst in me te weeg bracht. Krachtig uitgesproken abstracte kunst liet me nadenken tussen twee werelden, het realisme en surrealisme.
Toen corona uitbrak en mijn sector hard getroffen werd, heb ik anderhalf jaar thuisgezeten. Stilzitten was evenwel niet voor mij weggelegd. Ik wilde een weg vinden om mijn creativiteit te kunnen beleven en uiten. Ik begon te experimenteren met acrylverf. Vanaf de eerste kennismaking gaf het me een bepaalde voldoening. Ik kon iets maken dat niet enkel ronddwaalt in mijn hoofd. Het vorm geven gaf me een bepaalde vrijheid. En tegelijk merkte ik dat het ook beperkingen met zich meebracht. Dat tegenover het droombeeld, de realiteit ook begrenzingen kent. Dat spanningsveld tussen vrijheid en beperkingen zie ik ook in de wereld om me heen. Je hebt zeer veel vrijheid maar er zijn ook wetten en beperkingen, net zoals dit geldt in chemie, biologie en natuurkunde. Omgaan met dat spanningsveld is aanwezig in het leven en in mijn schilderen.
In coronatijden had ik ook moeilijke momenten. Ik staarde vooral naar een kunstwerk, gekregen van mijn oma, waar met dikke patronen acryl gewerkt is. Het gaf me rust maar bracht me frustratie op dezelfde moment. Ik keerde telkens terug naar dit schilderij. Wanneer de wereld stil stond voor mij, leek voor mij tegelijk de natuur te veranderen. Zo kwam ik op het idee om de natuur binnen te trekken. Niet met het idee om mijn tuin volledig na te tekenen, maar het aspect natuur om te zetten naar een beeld, gevoel, plek in huis. Wat zich buiten afspeelde wilde ik als gevoel laten binnenkomen.
Ik begon met enkele kleine werken. De cirkels waren in het begin voor mij een boom. Ik bracht er alle kleuren in samen die voor mij dit visualiseerden. Tijdens een wandeling in de herfst alleen, wandelde ik vele keren rond zo’n expressieve boom. Hij had zijn bladeren zo mooi verloren in de vorm van een cirkel met alle kleuren. Het was een mooie ervaring die ik wilde uitwerken. Het moest voor mij meer worden dan een beeld van buiten zomaar op een doek plaatsen, ik wou er bepaalde technieken in brengen die ik in de hand heb en die reliëf creëren. In de vertaalslag naar het doek, vond ik in reliëf een manier om vrijheid te vinden en om te gaan met beperkingen. Werken met reliëf brengt voor mij ook een extra dimensie mee. Het laat meerdere interpretaties toe, brengt meerdere gevoelens. Het roept meer op.
Op een dag was ik houtblokken aan het versleuren. Zo ontdekte ik schors op een andere manier, als iets kwetsbaar maar ook hard en beschermend. Die schors in mijn handen vormde een mooie tekening en sprak me aan, net zoals het reliëf dat ik daarin ontdekte. Meerdere lagen, meerdere betekenissen. Iets dat een boom beschermt, maar ook zeer fragiel kan zijn. Hoe je anderen kan ondersteunen, hoe je kan geraakt worden door anderen. Dit idee was een reflectie van het menselijk leven. Waar zoveel mooie vruchten van komen, maar ook zeer kwetsbare momenten kunnen plaatsvinden. Het vertaalt zich in die schors, wat bij een mens zichtbaar aanwezig kan zijn, maar even hard niet zichtbaar is. En dat vertaalde ik naar mijn cortex-werken.
De seizoenen geven me daarnaast ook veel impulsen, die me vaak beïnvloeden in mijn kleurenpalet. Zo kan ik op een donkere dag overschakelen op donkere werken. Het is een samenkomst van emoties, seizoenen, gebeurtenissen. Maar die dagen hoeven niet louter donker aan te voelen, ze kunnen in de winter voor mij ook rust en gezelligheid brengen. Of ze doen me denken aan de harde techno met haar donkere setting, een wereld waarin ik me ook goed voel. En zo kunnen kleuren verschillende gevoelens, sferen oproepen en met reliëf versterk ik dit nog. Dit laat nuance of een eigen interpretatie toe. Niet alles hoeft zich in één gevoel, beeld of mening te laten vangen.
Zo neem ik jullie graag mee op mijn avontuur en wil jullie meenemen in de gevoelens die mijn werken bij jullie oproepen. Zodat het jullie mag doen op stap gaan, doen dromen, doen wegdrijven. Zodat het jullie mag opvrolijken of net steunen in de eigen ervaring, relatie en situatie.
Ik wil de mensen bedanken die mij hierbij al gesteund hebben en hoop zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken en raken met mijn kunstwerken.
Francis
© Francis Leenaerts, 2024